எடுக்க மறந்த அழைப்பின்
பெயர் தெரியா எண்கள்
எதுவும் சொல்லாவிடினும்
எழுப்பும் கேள்விகள் ஏராளம்
விடியல் பறவைகளின்
எழுப்புதலைப் புறக்கணித்து
காற்றின் உலுப்பலில்
புரளும் இலைகள்
யாருமற்ற வானில்
அடுக்கி வைக்கப்பட்ட காற்றை
கலைத்துப் போடும்
பறவை
இலக்கு நோக்கி இறுக்கமாய்
தற்கொலைப்படை வீரர்கள்
தீப்பெட்டிக்குள்
தொலைந்து விட்ட
முதல் அலையைத் தேடி
தொடரும் அலைகள்
சரியாக நினைவில்லை
என் பழைய புத்தகத்தில்
ஒளிந்து கொண்டிருப்பது
நான் வைத்த மயிலிறகா
அது போட்ட குட்டியா?
நாளைய திட்டங்களை எழுதுகையில்
என் பின்புறம் ஒலித்தது சிரிப்பொலி
நான் திரும்பியவுடன் ஓடி மறையும்
நாளை
November 22, 2007
குட்டிக் கவிதைகள்
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
//யாருமற்ற வானில்
கேட்பாரற்ற தைரியத்தில்
அடுக்கி வைக்கப்பட்ட காற்றை
கலைத்துப் போடும்
பறவை//
இரண்டாம் வரி இல்லாமல் இருந்திருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும்.
மற்ற எல்லாமே ரொம்ப நார்மல். முதல் கவிதை சுத்த குழப்பம்.
கேட்பாரற்ற தைரியத்தை எடுத்து விட்டு,குழப்பத்தைத் தீர்த்து விட்டேன்.
நன்றி பிரசன்னா.
Post a Comment